در خون نشسته میهن و یاران اسیر بند
«دارِ» ستم بپاسِ ستم گشته سربلند
قندیل تن بدارِ شقاوت در اهتزاز
وجدان و جانِ مردمِ روشن روان نژند
جانِ جهان از این همه فریادِ زخمِ شب
بر آتشِ پلیدِ شبالودگان سپند
در کوچِ شب بهمتِ یارانِ صبح خیز
ارزانیِ شقاوتیان نیش و نیشخند
ما را صفای دلکشِ آزادگی حرام!
تا راهیانِ این رهِ خونین اسیرِ بند
بامِ غرورِ سرخ سواران دشتِ عشق
چونان چکادِ سرکشِ البرز و چون سهند
صبحِ کویر را! – گلِ خورشیدِ خون نشان –
بر مرگزارِ هستیِ خفاشیان گزند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر