واعظ طبسی، شاه خراسان است. تولیت آستانِ ضامن آهو و مافیای ارسال سوخت برای طالبان در افغانستان. و از آنسوی تاجر تریاک. بقولِ خویی عزیز - که امیدواریم هر چه زودتر سلامتش را باز یابد- گفتن ندارد که: نوعی از تجارت هم تجارتِ پای یا پای است که شاهِ خراسان اینگونه اش را با دل و جان قبول دارد. سوخت در مقابل تریاک. اما این همهِ ماجرا نیست. حضرت واعظ پدرِ آقازاده ای ناز هم هست. نامش «ناصر» و شهره به عیاشی از سویی و زد و بند و غصبِ مال و بیت المال از دیگر سوی! ماجرای معروفِ شرکت المکاسف همانند کفرِ ابلیس شهرهِ خاص و عام است. اگر بیاد بیاورید بیدادِ اقتصادیِ این وجود نازنین، حتا دستگاه قضای اسلامی که به متجاوز، دزد، آدمکش، رشوه خوارو کلاهبردار جایزه هم می دهد، یکبار چنان در مقابلِ این ناصرِ نورچشمی، بور و آچمز شد که از سرِ ناچاری برایش قراری تعیین کرد! آن هم چقدر! 5 میلیارد تومان! و تو خود حدیثِ مفصل بخوان از این مجمل!
حضرت شاه خراسان برای این فرزندِ عزیز که نمونه ای تی پیک از «آقازاده ها» در میهن ماست، پند نامه ای نگاشته است که در زیر می خوانید:
قم و قزوین سهمِ مصباح است کس ندارد به سهمشان هوسی
از مکارم مپرس ، شیرین است شکر و قند و حقِ بازرسی
کیش و کرمان و تفت و رفسنجان سهمِ اکبر، که خاک خورده بسی!
خوی و اورمیه سهمِ ملاحسن تا چرنداب و ساحلِ ارسی
رایتِ دینِ ما جهانگیر است بهرهِ ماست مشهد و طبسی
دولتِ ماست واجب و لازم تا بگردد به گرد چون مگسی
مردِ قاضی بسودِ بیضهِ دین هر مخالف چپاند در قفسی
پولِ نفت و خراج و بیت المال مالِ «آقا»! نه زانِ بوالهوسی
سهمِ ملت؟ اوین و بادِ هوا نان خالی، زرشک و دال عدسی
جانِ فرزند، هان! ز من بشنو کیسه پر کن به همتِ عسسی
گرد آور تو مال و ثروت را پیشتر زان که بشنوی جرسی
فحش و دشنام گر شنیدی تو بایدت داشت گردهِ ملسی
خفه کن آه و نالهِ مردم! نفله کن هر که می کشد نفسی
می نخواهم که بشنوی سخنی یا بگردت نشانِ «خار و خسی»
گر ز پندِ پدر شوی غافل
بی گمان بر مرادِ خود نرسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر